Świetlicowa „Radość Życia”

Świetlicowa „Radość Życia” Świetlica Adaptacyjno – Rehabilitacyjna w Dąbrowie Białostockiej  działa od ponad 20 lat. Stanowi integralną część Stowarzyszenia ,,Radość Życia”. Pomocą objętych jest piętnaścioro dzieci niepełnosprawnych. Beneficjenci uczęszczający  to osoby, które były objęte wcześniejszymi projetkami z PEFRONU i kontynuują dalszą rehabilitację. W zależności od potrzeb uwzględnionych w orzeczeniach beneficjenci uczestniczą w indywidualnych zajęciach prowadzonych…

Czytaj Więcej

Rewalidacji indywidualnej i grupowej

Zajęcia z zakresu rewalidacji indywidualnej i grupowej prowadzone są na świetlicy rehabilitacyjno — adaptacyjnej od poniedziałku do piątku w godzinach od 12. 40 do 15. 30. W zajęciach uczestniczą dzieci z niepełnosprawnością intelektualną i ruchową od lekkiego do głębokiego stopnia upośledzenia umysłowego. Dzieci z wyższym stopniem niepełnosprawności intelektualnej biorą udział w indywidualnych zajęciach rewalidacyjnych w czasie których ćwiczenia i zadania są dostosowane do ich możliwości i potrzeb. Na zajęciach grupowych w czasie których uczestniczy od 2 do 5 dzieci zadania są również zindywidualizowane jednak tematyka zajęć jest jednakowa dla wszystkich.

Najważniejszym celem prowadzonych zajęć rewalidacyjnych jest usprawnianie najmniej zaburzonych funkcji psychofizycznych oraz kompensowanie i korygowanie odchylenia oraz w miarę możliwości eliminowania przyczyn zaburzeń uniemożliwiających prawidłowy rozwój i uczenie się. W zakres tego celu wchodzą takie czynności: rozwijanie i doskonalenie zmysłów, rozwijanie autoorientacji i orientacji przestrzennej, doskonalenie analizy i syntezy wzrokowej, słuchowej, słuchu fonematycznego, rozwijanie koordynacji wzrokowo- ruchowej, rozwijanie sprawności manualnej i motoryki dużej i wiele innych czynności dostosowanych do psychofizycznych możliwości dzieci. Czynności te rozwijane są podczas różnorodnych ćwiczeń i zadań, gier, zabaw zespołowych.

Realizowanie tych czynności wielokrotnie jest uzależnione od chęci, motywacji, dobrego humoru dzieci. Zajęcia prowadzone są w sposób luźny i swobodny nie zmuszamy dzieci do wykonywania pewnych czynności lecz również zgadzamy się na proponowaną zabawę dziecka. Na efekty pracy z dzieckiem niepełnosprawnym czeka się bardzo długo, więc wymaga to od nas terapeutów wielkie cierpliwości i wytrwałości. Najważniejsze więc w pracy z dzieckiem niepełnosprawnym jest nawiązanie z nim dobrego kontaktu i zaakceptowanie go z jego słabościami i ułomnościami, ale jednocześnie wierzyć w jego możliwości rozwoju. Wierzyć i uczynić wszystko, by rozwój mógł się dokonać.


Zajęcia z dziećmi niepełnosprawnymi prowadzę dwa razy w tygodniu. Pracę z podopiecznymi rozpoczełam od obserwacji i nawiązania prawidłowego kontaktu emocjonalnego, zapewniającego poczucie bezpieczeństwa i bezwarunkowej akceptacji dzieci. Z nieznajomymi osobami udało mi się szybko zaprzyjażnić.

Wzrosła samodzielna aktywność słowna u dzieci. Pozytywne zmiany dotyczą zarówno słownika biernego jak też czynnego, pojemność pamięci słownej, koncentracji uwagi, form wypowiedzi (dialogu, opowiadania)

Zauważyłam zmiany, które zaszły w sferze społeczno — emocjonalnej podopiecznych (większość zajęć prowadzona była grupowo). Dzieci komunikują się ze sobą, wspólnie i zgodnie bawią się, współdziałają.

Sądzę, iż istotny wpływ na rozwój podopiecznych ma zapewnienie im „komfortu psychicznego”. Stosowanie przeze mnie wzmocnień pozytywnych (pochwała, akceptacja, uśmiech) budują motywację do uczestnictwa w zajęciach „wiarę w siebie”, „poczucie własnej wartości”.

Wychowankowie chętnie ze sobą rozmawiają, bawią się, czują się bezpiecznie, potrafią współdziałać i pomagać sobie nawzajem. Mniej widoczny efekt przynosi praca w zakresie funkcji poznawczych tj. koncentracji uwagi, percepcji wzrokowej i słuchowej, myślenia, motywacji do działania. Dzieci w dalszym ciągu potrzebują dużo zachęt i motywowania do działania, podejmowania wysiłku umysłowego. Dotyczy to zwłaszcza zadań trudniejszych o charakterze szkolnym. Szybko zniechęcają się w sytuacjach wymagających ich trudu i zaangażowania oraz kojarzących się z wcześniejszymi niepowodzeniami.

STANDARDY OCHRONY MAŁOLETNICH W ŚWIETLICY ADAPTACYJNO- REHABILITACYJNEJ

Skip to content